جراحی تعویض مفصل لگن یکی از موفق‌ترین جراحی‌های ارتوپدی است که در صورت بروز آرتروز در مفصل و تشدید وضعیت نامناسب آن، توسط جراح متخصص به بیمار توصیه می‌شود. اجزای مفصل مصنوعی در دراز مدت می‌توانند با مشکلاتی همچون سایش، شل‌شدگی و جابه‌جایی همراه باشند.
عدم تطابق ساختاری و مکانیکی اجزای مفصل مصنوعی با مفصل طبیعی بیمار پس از جراحی سبب می‌شود تا الگوی توزیع تنش روی استخوان‌ها به‌گونه‌ای تغییر کند که قسمت اعظمی از بار توسط اجزای مفصل مصنوعی تحمل شده و درصد کمی از آن روی استخوان اعمال شود که در درازمدت سبب کاهش تراکم استخوان، شل‌شدگی و جابه‌جایی اجزای مفصل می‌شود. زاویه اینکلینیشن استابولارکاپ یکی از مهم‌ترین عوامل تعیین‌کننده نحوه توزیع تنش در استخوان و پروتز است. در این پژوهش، بیماری ۲۴ساله که از ناحیه مفصل لگن دچار آسیب شده مورد مطالعه قرار گرفته و اثر زاویه اینکلینیشن بر توزیع تنش در استابولوم و استابولارکاپ وی مورد بررسی قرار گرفته است.
ابتدا با استفاده از تصاویر سی‌تی‌اسکن، مدل سه‌بعدی استخوان و خواص مکانیکی مربوط به آن استخراج شده است. آزمایش گیت بیمار انجام شده و با استفاده از نرم‌افزار اپن‌سیم، الگوی حرکتی و نیروی عضلات وی در طول سیکل گیت استخراج شده‌اند. پروتز مفصل لگن طراحی شده و در انتها، تحلیل مکانیکی مفصل با استفاده از نرم‌افزار المان محدود آباکوس انجام شده و اینکلینیشن صحیح استابولارکاپ برای این بیمار استخراج شده است. نتایج به‌دست‌آمده نشان می‌دهد که کاشت استبولارکاپ در زاویه اینکلینیشن ۴۵درجه در بدن این بیمار، سبب عملکرد بهتر پروتز و طول عمر بیشتر آن خواهد بود.
کلمات کلیدی: تعویض مفصل لگن، اینکلینیشن، تحلیل المان، محدود گیت، اپن‌سیم