کتاب جیم خوش شانس اثر کینگزلی ایمیس انتشارات نوای مکتوب

کریستوفر هیچنز: «جیم خوش شانس تفاوت حساس و حیاتی بین آدم کوچک و آدم حقیر را نشان می‌دهد. و دیکسون، همچون خالقش، نه یک دلقک بلکه مردی صاحب احساس و عاطفه بود.» ویلیام سامرست موآم: «آقای کینگزلی ایمیس چنان با استعداد است، و مشاهده‌ی او چنان دقیق است، که شما نمی‌توانید قبول نکنید مردان جوانی که او چنان ماهرانه توصیف‌شان می‌کند نمایندگان طبقه‌ای که در رمانش به آن پرداخته می‌شود، نباشند... آنها ادب و نزاکت ندارند، و به طرز محنت‌باری عاجز از رویارویی با معضلات اجتماعی هستند. ایده‌ی آنها از جشن گرفتن این است که به بار بروند و شش بطری آبجو بنوشند. آنها بدجنس، کینه‌توز، و حسود هستند ... آنها تفاله‌اند.» ادموند ویلسون، نیویورکر: «جیم خوش شانس بینهایت خنده‌دار است. همه با خواندن آن تفریح زیادی می‌کنند، و از آنجا که این رمان به نوعی یک سیندرلای مردانه یا جوجه ارک زشت انسانی است، در پایان اثری شعف‌انگیز و نشاط‌آور در خواننده‌اش دارد.» اولیویا لائینگ، آبزرور: «رمان جیم خوش شانس در به سیخ کشیدن بی‌امان حیله‌گری و تظاهر فوق‌العاده عمل می‌کند، و همچنین حاوی قطعه‌های کمدی اعلایی در زبان انگلیسی است.» جاناتان یاردلی، واشنگتن پست: «جیم خوش شانس به طرزی استثنایی امروز همان قدر بدیع و شگرف است که در سال 1954 بود. تا به امروز هیچ رمانی محیط دانشگاهی را برای جهانیان به اندازه‌ی جیم خوش شانس به وضوح و روشنی تصویر نکرده است.»