کتاب A Primer on Memory Persistency اثر جمعی از نویسندگان انتشارات مؤلفین طلایی

این کتاب خوانندگان را با فناوری‌های نوظهور حافظه پایدار (PM) آشنا می‌کند که عملکرد حافظه با دسترسی تصادفی پویا (DRAM) را با دوام رسانه‌های ذخیره‌سازی سنتی، مانند دیسک‌های سخت و درایوهای حالت جامد (SSD) نوید می‌دهد. حافظه های پایدار (PMs)، مانند حافظه های پایدار Optane DC اینتل، امروزه به صورت تجاری در دسترس هستند. برخلاف دستگاه‌های ذخیره‌سازی سنتی، PM‌ها را می‌توان از طریق یک رابط ذخیره‌سازی بار آدرس‌پذیر بایت با تأخیر دسترسی که قابل مقایسه با DRAM است، دسترسی داشت. متأسفانه، سیستم‌های سخت‌افزار و نرم‌افزار موجود برای استفاده کامل از پتانسیل این فناوری‌های حافظه آدرس‌پذیر بایتی مجهز نیستند، زیرا برای دسترسی به رسانه‌های ذخیره‌سازی سنتی از طریق یک رابط مبتنی بر بلوک طراحی شده‌اند. چندین مکانیسم در ادبیات تحقیقاتی در دهه گذشته برای طراحی سیستم‌های سخت‌افزاری و نرم‌افزاری مورد بررسی قرار گرفته‌اند که دسترسی با کارایی بالا به PM‌ها را فراهم می‌کنند. از آنجایی که PM‌ها بادوام هستند، می‌توانند داده‌ها را در طول خرابی‌ها، مانند قطع برق و خرابی برنامه، حفظ کنند. در صورت خرابی، مکانیسم‌های بازیابی ممکن است داده‌های PM را بازرسی کنند، وضعیت را بازسازی کنند و اجرای برنامه را از سر بگیرند. بازیابی صحیح داده ها مستلزم آن است که عملیات PM به درستی در طول اجرای برنامه عادی ترتیب داده شود. مدل‌های ماندگاری حافظه، ترتیب انجام عملیات حافظه در PM را مشخص می‌کنند. مانند مدل‌های ثبات حافظه، مدل‌های پایداری حافظه نیز ممکن است برای بهبود عملکرد برنامه‌ها راحت‌تر شوند. اخیراً چندین پیشنهاد برای طراحی مدل های ماندگاری حافظه برای سیستم های سخت افزاری و نرم افزاری و برای زبان های برنامه نویسی سطح بالا مطرح شده است. این پیشنهادات در چندین جنبه کلیدی متفاوت است. آنها محدودیت های سفارش PM را کاهش می دهند، بار برنامه ریزی متغیر را معرفی می کنند، و دانه بندی متفاوتی از اتمی شکست را برای عملیات PM معرفی می کنند. ادبیات تحقیق اخیر و تکنیک‌های سفارش PM که توسط پردازنده‌های مدرن استفاده می‌شود.