کتاب آخر بازی اثر ساموئل بکت

کتاب «آخر بازی» نوشته «ساموئل بکت» و ترجمه «عطاالله نوریان» است. بکت، نام نمایشنامه آخر بازی را از بازی شطرنج گرفته است. البته نمایش‌نامه راجع به پایان بازی شطرنج نیست. اما وضع پایان بازی شطرنج مقایسه‌ای است با پایان بازی زندگی. در آخر بازی هیچ اتفاقی نمی‌افتد و این هیچ است که اهمیت دارد. در بخشی از متن این کتاب می‌خوانید: «بکت بنیان‌گذار سبک نمایش‌نامه نویسی معروف به پوچی است، شخصیت‌های نمایش‌نامه‌های او همواره در رنج‌اند. بکت در سال 1969 برنده‌ی جایزه‌ی ادبی نوبل شد. او در سال 1989 درگذشت بسیاری از نوشته‌های او به زبان‌های دیگر ازجمله فارسی ترجمه شده است. بکت در دورانی به دنیا آمد که اروپا در بحران به سر می‌برد. در آثارش تنهایی و بی‌پناهی بشر دیده می‌شود «روشنایی برای لحظه‌ای می‌درخشد و سپس بار دیگر شب است». جست‌وجوی هویت و شخصیت بشر موضوع اصلی آثار اوست. بشر موجودی گمنام و در دنیایی پر از دام‌هایی گشوده، است و همین تولید هراس و وحشت می‌کند. اسمان تهی است و روی زمین آدم‌هایی می‌لولند که آدم نیستند. زندگی روی زمین چون بیابانی است که در آن لاشه‌ی کاروان روزهای گذشته و آینده  تلنبار می‌شود...» این کتاب توسط انتشارت «قطره» منتشر شده است.