بشقاب دیوارکوب سرامیکی آرانیک مدل رقص سماع

نقاشی زیر لعابی نوعی تکنیک باسابقه برای تزیین سفال و سرامیک است که در همه­ دنیا رواج دارد. به طورکلی در این روش از اکسیدهای فلزی که به صورت خام در طبیعت وجود دارند یا در آزمایشگاه ها به روش مصنوعی تولید می شوند استفاده می ‌شود. از جمله این اکسیدهای فلزی می ‌توان به اخرا، اکسیدهای منگنز، مس و کبالت اشاره کرد. برای نقاشی با این اکسیدها، سطح سفالی را که بیشتر از جنس گل سفید یا خاک رس ساخته شده را در کوره پخته و آماده می کنند. چنانچه بدنه های سفالی از گل رس تولید شده باشد رنگ متمایل به قرمز دارند، به همین خاطر در بسیاری از موارد بنا به سلیقه تولید کننده آن را با لایه نازکی از لعاب سفید می پوشانند که به آن انگوب(engobe) می گویند. هنرمند سفال را با اکسید های فلزی نقاشی نموده و سطح آن را با لعاب ترانسپارنت ساده می پوشاند. در ایران معمولا از لعاب ترانسپارنت با پخت پایین استفاده می شود ولی در کشورهایی مانند چین و ژاپن دمای پخت آن به 1300درجه سانتیگراد می رسد. اوج رونق این هنر به دوره سلجوقیان و حدود قرن های یازدهم و دوازدهم هجری قمری بر می گردد. درگذشته به آن زیر رنگی هم می گفتند. مقصود از درنظر گرفتن بخشی با عنوان سفال و سرامیک مدرن در این تارنما، معرفی دست آفریده های هنرمندانی است که با تکیه بر دانش های مرتبط با علم سرامیک دست به خلق آثاری زده اند که از جهت طرح، رنگ و کاربرد مطابق با نیاز روز جامعه مدرن می باشد.