کتاب سازشناسی اثر محمدتقی مسعودیه انتشارات سروش

«سـاز» به طور کلی واژه ای فارسی و ترکی است به معنای «آلت موسیقی». نیز نام خانواده ای از لوت های دسته بلند است که در ایران و قفقاز و اروپای جنوب شرقی و آسیای صغیر یافت می شوند. سازها اغلب دستگاه تشدیدگر گلابی شکلی دارند که از چوبِ یک تکّه تراشیده شده یا از چند باریکة چوب به هم پیوسته ساخته می شوند. دستة ساز راست و مستقیم است و تعداد متغیری دستان روی آن بسته شده است که قابلیت جابه­جا شدن نیز دارند. امّا سازها را به چند دسته تقسیم می کنند: سازهای ایدیوفون که خودبه خود ایجاد صوت می کنند؛ سازهای ممبرانوفون که صوت در آنها بر اثر زخمه زدن، مالش دادن، یا دمیدن در پوست حیوان یا کاغذ یا بادکنک حاصل می شود؛ سازهای آئروفون (سازهای بادی چوبی و برنجی و کلاویه­دار و هارمونیکا)؛ و سازهای کوردوفون که در آنها وسیلة اصلی ایجاد صدا سیم است. کتاب حاضر به طور علمی و با جزئیات آموزشی به این دسته بندی ها پرداخته است و مخاطب را در مجموع با سازهای دنیا آشنا می سازد. در کتـاب حاضـر استـاد به بررسـی انـواع سـازها و تـاریخچۀ آن‌ها، تشریح سـاختمان سـازها، حدود اجرایی و نوتاسـیون سازها، امکانات اجرایی و روش نوازنـدگی سـازها، کیفیـات صوتی سـازها، و چگـونگی تلفیق هر ساز با سایر سازهای ارکستر سنفونیک می‌پردازد.