کتاب پادشاهان بدون تاج اثر مصطفی درخشان قلب

کتاب «پادشاهان بدون تاج» نوشته‌ی «مصطفی درخشان قلب» است. در بخشی از رمان می‌خوانیم: «اتابک‌خان که تنها پسرش را به خاطر هیچ و پوچ در یک نزاع ایلی توسط آدم‌های تیمورخان از دست داده بود، هنر مردانگی توران را برای آرامش روحش نیاز داشت. دلش به رفتار مردانه توران خوش بود. هرگز اشک را بر گونه‌های دخترش ندیده بود. ناز نمی‌کرد. هرچه را از او می‌خواست، قلدرانه طلب می‌کرد. برعکس سلطنت که دلش به لطافت برگ گل بود و غرورش را صد شتر بار نمی‌کرد. با کم و زیادی سپر گریه را برای رسیدن به هدفش به کار می‌برد. رؤیاهایش مغرورانه بود. همیشه منتظر سوار مغروری بود که عشقش را بر پشت اسب و با زور تفنگ برایش هدیه بیاورد. پدر نادرخان هم با قشون زیاد به مهمانی اتابک‌خان آمده بود و زمزمه‌هایی هم شده بود. آینه زیباترین طبیعی بود که سلطنت به آن می‌نگریست. زیبایش با همه آفتاب‌نخوردگی‌اش قابل مقایسه با توران آفتاب‌پرست نبود. هرچه توران ناز نمی‌کرد، عوضش سلطنت استاد مخ زدن اطرافیانش بود. کارش را خوب بلد بود تا حدودی هم موفق شده بود. نادرخان را که قلدرترین خان زاده ایل‌های اطراف بود، به دست آورده بود... توران همچنان دشت‌های سبز را پشت سر می‌گذاشت. گوسفندان و بره‌ها هم با سر صداهایشان به زیبایی دشت افزوده بودند. خیلی از آنها هنوز هم نزائیده بودند. چوپان‌ها هر روز تعداد زیادی بره تازه به دنیا آمده را تیمار می‌کردند تا راه رفتن را یاد بگیرند و از گله عقب نماند. توران راهش را خوب بلد بود. به بلندی عادت داشت. دامنه‌ها را طی کرد تا به جنگل رسید. اتابک‌خان از تنهایش نمی‌ترسید. چون به دید یک دختر به او نگاه نمی‌کرد. دلواپسی‌اش برای سلطنت بود که همیشه رؤیایی فکر می‌کرد. کمتر اتفاق می‌افتاد که توران در بازگشت از شکار دست خالی برگردد. آهویی، کبکی، خرگوشی و یا از سر ناچاری تیهویی از کنار زینش آویزان بود.» کتاب حاضر را انتشارات «پرسمان» منتشر کرده است.