تابلو شاسی چاپ سی طرح دختری با گوشواره مروارید

این نقاشی زیبا که به “مونالیزای شمال” نیز معروف است، یکی از مشهورترین پرتره های باروکی است، که علاوه بر تسلطی تمام روی روش نقاشی واقع گرایانه هلندی، اثباتی بر استادی فرمیر در کشیدن پرتره را نشان می دهد.مهارت و توانای فرمیر در کشیدن سر و صورت زنان جوان در کارهایی از قبیل صورت یک دختر،دختر شیر فروش، خانمی حین نامه نگاری و دختری با کلاه قرمز شناخته شده و تحسین برانگیز است.در واقع از نظر تکنیکی این تصویر مشهور که با نام دختری با دستار به سر هم شناخته شده است، این یک پرتره نیست بلکه مطالعه و بررسی روی سر دختری است، که در روزگار فرمیر به عنوان ترونی (ترونی: کارهایی که در دوران طلایی دوک و جنوب هلند کشیده می شدند و حالتی اغراق انگیز از چهره را نشان می دادند) شناخته می شد.نقاشی دختری با گوشواره مروارید ساختاری ساده‌ و دلپذیر دارد. برخلاف اکثر آثارفرمیر،  اینجا موضوع نقاشی تنها سر و صورت دختری است که در پس شانه اش به بیننده می نگرد.به جز فضا و اتسمفر تیره آن دیگر اشاره ای به محیط و فضای موجود نشده است.ارتباط مستقیم غیرعادی بین ناظر و پرتره با حالت لبان نیمه بازش، حسی از قرابت را ایجاد کرده که تا حدی نمودی از صمیمیت را بین بینننده و پرتره می توان احساس کرد.دختر، روپوشی زرد متمایل به قهوه ای به تن دارد که کنتراست شدیدی را با یقه ی سفید روشنش ایجاد کرده است. کنتراست بیشتری نیز در دستار آبی و زرد دیده می شود که به نقاشی جلوه و حالتی عجیب و مرموز می بخشد.به سر کردن دستار در اروپای بعد از قرن ۱۵ مرسوم بوده است، همان طور که در نقاشی مردی با دستاری قرمز پرتره ی معروف یان وان آیک که از خودش کشیده است می توان دید.رامبرانت، معاصر فرمیر در طول زندگی اش فیگور و سرهای تنها را با پوشش هایی عجیب نقاشی می کرد، و سرهای مشابه و کوچک با کلاههایی غیرمتعارف توسط کارل فابریتوس که به فرمیر آموزش می داد، اشاره به این موضوع دارد که فرمیر ممکن است این سنت را به شهر دلفت نیز آورده باشد