آلبوم موسیقی علی گویم علی جویم - امیر حیاتی

او متولد 1300 و از 12 سالگی نزد علیقلی حیاتی و سپس سیدنصرالدین جیحون آبادی نواختن مقام‌های باستانی و حقانی تنبور را آموخت. درویش امیر حیاتی در نوازندگی تنبور شیوه‌ای منحصر به فرد داشت، به خصوص در نحوۀ مضراب‌ گذاری‌های این ساز. امیر حیاتی به دلیل عشق به حضرت علی‌(ع) 14 بار به نجف سفر کرد و 50 سال پیش به تهران آمد و ساکن این شهر شد. تقریباً تمام نوازندگان شاخص تنبور از شیوۀ نوازندگی او بهره گرفته‌اند. درویش حیاتی در سال 1339 به دعوت رادیو، آهنگ ماندگار «علی گویم علی جویم» را ضبط و اجرا کرد و این سرآغازی بود برای استفاده از شعر و کلام فارسی در موسیقی تنبور، چرا که تا قبل از آن تنبور تنها با مقام‌ها و اشعار کردی نواخته می‌شد. او اشعار زیادی به فارسی و کردی داشت که در اجرای تنبور از این اشعار استفاده می‌کرد و کتابی هم با نام «علی گویم علی جویم» که شامل مقام‌های باستانی تنبور است، از او زیرنظر مرحوم سیدخلیل عالی‌نژاد (یکی از بهترین شاگردانش) منتشر شد.