کتاب داستانهای کهن ایرانی مصیبت نامه اثر محمد بن ابراهیم عطار

کتاب «داستان‌های کهن ایرانی مصیبت نامه» اثر «محمد بن ابراهیم عطار» است. این کتاب را «رحمت‌الله رضایی» گردآوری کرده است. در توضیحاتی درباره‌‌ی مصیبت نامه آ مده است: « در بیان مصیبت‌ها و گرفتاری‌های روحانی سالک و مشتمل است بر حکایات جذاب و خواندنی. این اثر پس از منطق‌الطیر مهم‌ترین منظومه‌ی اوست.. منطِقُ‌الطَّیِّر یا مقامات‌الطیور منظومه‌ای است از عطار نیشابوری که به زبان فارسی و در قالب مثنوی در بحر رمل مسدس مقصور (محذوف) سروده شده‌است. کار سرودن این مثنوی در قرن ششم هجری قمری (۱۱۷۷ میلادی) پایان یافته‌است. ابیات این مثنوی را معمولاً بین ۴۳۰۰ تا ۴۶۰۰ بیت دانسته‌اند، از مثنوی‌های تمثیلی عرفان اسلامی به شمار می‌آید. مراحل و منازل در راه پوییدن و جُستن عرفان یعنی شناختن رازهای هستی در منطق‌الطّیر عطار هفت منزل است. او این هفت منزل را هفت وادی یا هفت شهر عشق می‌نامد.» این کتاب را نشر «خلاق» منتشر کرده و در اختیار خوانندگان قرار داده است.