دارت مغناطیسی Magnet Dartboard سایز 17 اینچ

- یکی از جالب‌ترین سرگرمی‌ها و تفریحات سربازان جنگ جهانی اول انداختن چوب کبریت از فاصله‌ی دور به داخل بطری‌های خالی بوده. بعدها تلاش برای انجام بهتر این سرگرمی حتی با انگیزه‌ی پول درآوردن، به فکر سربازان انگلیسی رسید. با گذشت زمان بطری‌ها جای خودشان را به یک صفحه‌ی امتیاز‌بندی مسطح دادند و چوب کبریت‌ها هم به تکه‌های چوب‌ تراشیده و نوک تیز تبدیل شدند. در مورد این‌که شکل امروزی دارت را دقیقا چه کسی و از چه زمانی ابداع کرده، شواهد و اسناد دقیقی در دسترس نیست. اما سرنخ‌ها نشان می‌دهد در قرن هجده‌ام میلادی به دانش‌آموزان دوره‌ی متوسطه انگلستان توصیه می‌شده با انجام این تفریح عضلات ساعد و بازو‌ی‌شان را قوی‌تر کنند و در عین حال نشانه‌گیری‌شان را دقیق‌ترکنند. «بورد» (Board) صفحه‌ای از جنس چوب، کاغذ فشرده یا فلز است. صفحه‌ی دارت هم از حلقه‌هایی رنگی‌ با ضخامت یک‌سان که در فاصله‌ی مشخصی از ‌هم قرار گرفته‌اند، تشکیل شده است. هر کدام از این حلقه‌ها امتیاز مشخصی دارد و با پرتاب دارت به سمت هرکدام از این حلقه‌ها و اثابت با هدف، امتیاز مخصوص به آن حلقه را کسب خواهید کرد. دارت به‌سرعت مورد توجه قشر مرفه و سطح بالای اروپا قرار گرفت. «هنری هشت‌ام» با هدیه دادن یک صفحه‌ی دارت به‌همراه نیزه‌های کوچک چوبی که با آرم سلطنتی تزیین شده بودند، علاقه‌‌اش‌ را به «آنه بولین»، همسرش ابراز کرد. هم‌چنین او با برگزاری مسابقات پرتاب دارت میان شاه‌زادگان انگلیسی، نشان داد این ورزش به چه میزان در میان اشراف‌زادگان طرفدار پیدا کرده. با برگزاری مسابقات دارت زمان‌ آن فرا رسید تا برای این ورزش قاعده‌ و قوانین‌ مشترکی تدوین شود. اگر بخواهیم به‌طور خلاصه به قوانین این بازی بپردازیم هر بازیکن در هر نوبت بازی اجازه دارد سه دارت پرتاب کند؛ بسته به حلقه‌ای که دارت در هر پرتاب با آن برخورد می‌کند، امتیاز بازی‌کننده محسابه می‌شود؛ هم‌چنین در صورتی که دارت پس از برخورد از روی صفحه‌ی امتیاز بیافتد، ‌امتیازی به آن پرتاب تعلق نمی‌گیرد. با تدوین قانون‌های اولیه‌ی بازی، برای نحوه‌ی پرتاب دارت هم سبک‌ها و الگوهای مشترک اما نه لزوما اجباری درنظر گرفته شد که بازی‌کنان می‌توانستند با استفاده از آن‌ها پرتاب‌های بهتری داشته باشند بازیکنان حرفه‌ای دارت را به‌صورتی که احساس راحتی بیش‌تری داشته باشند در دست می‌گیرند؛ هم‌چنین بازیکنان راست دست، پای راست‌شان و بازیکنان چپ دست، پای چپ‌شان را جلو‌تر گذاشته و روی پای مخالف تکیه می‌دهند. برای پرتاب دارت نیازی به قدرت و سرعت زیاد نیست و آن‌چه بیش از هرچیز اهمیت دارد دقت و تکنیک ‌پرتاب‌کننده است.