کتاب مشهورات بی اعتبار در تاریخ و حدیث 1 اثر مهدی سیمایی انتشارات کتاب طه

سنت معصومان علیهم السلام بعد از قرآن دومین منبع شناخت دین است و از طریق منابع و دفاتر حدیثی و روایی و در طول تاریخ به دست ما رسیده است. از آنجا که دستیابی به سنت از طریق «متون» ی است که در مسیر «تاریخ» به ما رسیده، سنت نیز مانند هر «متن» و هر «امر تاریخ مند» دیگری دستخوش آسیب ها و زیان های سهوی و عمدی شده است. در نتیجه برای فهم و استناد به سنت معصومان باید با استفاده از روش ها و معیارهای علمی و معتبر، این متون تاریخی را ارزیابی کرد. عالمان نیک اندیش و پرتلاش شیعه در گذر زمان، رنج ها و مرارت های بسیاری کشیده اند تا این میراث مکتوب بی بدیل حفظ و به نسل های بعد به شایستگی منتقل شود. برای همه ی آشنایان با فرهنگ شیعه روشن است که هیچ یک از حافظان و حاملان حدیث، دعوی قطعیت صدور تمام احادیث منقول و مکتوب در مجامع حدیثی خود را نکرده و راه را برای ارزیابی و اعتبار سنجی خبرگان حدیث و روایت باز گذاشته اند. همچنین روشن است که حتی به فرض صحت انتساب حدیثی به معصومان، گاه فهم آن نیاز به بررسی دقیق دارد و باید با به کارگیری علوم و فنون مختلف آن را مطلق، مقید یا محدود به شرایطی زمانی و مکانی خاص و مانند آن معنا و تفسیر کرد. حفظ میراث مکتوب شیعه و جلوگیری از نابود شدن منابع و دفاتر روایی بدون دست بردن در روایات و محتوای موجود در هر منبع و بدون اعمال سلیقه و نظر شخصی برای استفاده ی آیندگان، آن هم در زمانه ی سختی که شیعه گذرانده است، خدمت بزرگ بزرگانی است که سبب جاودانگی شان در تاریخ تشیع شده و کسی را یارای توهین یا نتقیص آن بزرگان و کار بزرگ ایشان نیست. پالایش میراث حدیثی سنت دیرینه و پرافتخار تشیع بوده و از وجوه متمایز کننده ی شیعه از اهل سنت بوده است، امری که عالمان شیعی بدان پرداخته اند و گاه به دلیل اختلاف نظرهایی، آرای یکدیگر را نیز نقد کرده اند. امروزه از آنجا که برخی - عامدانه یا ناشیانه - با دستاویز قرار دادن روایات خرافی و ضعیف سعی در بی اعتبار جلوه دادن تمام مجموعه های حدیثی گران بهای شیعه دارند، ضرورت نقد حدیث از سوی آشنایان با علوم اهل بیت علیهم السلام دوچندان شده است. اگر اینان در اقدام خود توفیق یابند، نه فقط جامعه ی اسلامی که بشریت از گنجینه ی عظیمی از معارف ناب الهی محروم خواهد شد.