کتاب جستاری چند در شاهنامه اثر گودرز رزمگاه انتشارات نقش نگین

شناخت خداوند از راه خرد و اندیشه، استوارترین راهی است که هرگز لغزش و برگشت از آن ممکن نخواهد بود. اما آنهایی که از راه خرد و اندیشه بر وجود آفریدگار هستی باور آورده‌اند شاید از نظر کمی اندک باشند، اما از نگرش کیفی بسیار ارزشمندند. یکی از این گروه اندک خردورز، اندیشمند بزرگ فردوسی است که خداوند را به آفرینندگی خرد مورد ستایش قرار می‌دهد. او در ابیات نخستین شاهنامه نگرشی دارد به خدای آیین مزدیسنا، چرا که اهورامزدا از سه واژة اهورا یعنی هستی‌بخش مز یعنی بزرگ و دا یعنی خرد و دانش تشکیل شده و معنای کل آن دانای بزرگ هستی‌بخش است. پس خداوند، ریشة دانش و خرد و پدیدآورندة آن در مردم است. نویسنده در کتاب حاضر پس از نگاهی به کتاب «حماسة داد» اثر شادروان «ف. م جوانشیر» (که در آن مولف شاهنامة فردوسی را بر دو اثر «الرسل و المعنوی» محمد بن جریر طبری و «غرور السیر»تالیف ابومنصور ثعالبی برتری داده)، از باورهای مذهبی و حکمت فردوسی سخن به میان میآورد. آنگاه در نگاهی تطبیقی داستان ضحاک و فریدون در شاهنامه را با یک دیگر مقایسه می‌کند. بخش پایانی تحت عنوان «سرود سوگ در مرگ شکوه و شوکت ساسانیان» نیز کنکاشی است در داستان یزدگرد سوم.