کتاب انسان-طبیعت-معماری اثر مینو لفافچی و نسیم جهاندار انتشارات عصر کنکاش

این کتاب درباره رابطه انسان، طبیعت و معماری است. در این کتاب از یک نوع هستی شناسی بنیادین سخن به میان می‌آید که درآن، رابطه هماهنگ میان انسان و طبیعت در رده‌های مختلف معماری جستجو می‌شود. مطالعه تحول رابطه انسان و طبیعت و توجه به رویکرد تاریخی آن در شکل‌گیری معماری در بستر زمان بسیار حائز اهمیت است. چراکه بشر از دیرباز در رابطه تنگاتنگ با طبیعت به سر برده و حتی برای تولید مایحتاج خود از آن الهام می‌گیرد. طبیعت وآثار طبیعی در طول تاریخ همیشه منبع الهام و سرمشق خلاقیت‌های انسان بوده است. طبیعت این معلم بزرگ تاریخ، در زمینه‌های مختلف منشاء خدماتی برای انسان جستجوگر و كنجكاو بوده كه زمان آن به قدمت خود تاریخ می‌رسد. در این کتاب تعامل انسان و طبیعت در سه رویکرد مورد توجه قرار گرفته است، تقسیم‌بندی در رابطه با سیر معرفت در تاریخ بیان شده است. مطابق این نظر، سه دوره متفاوت ربانی، دوره متافیزیک، و دوره علمی از یکدیگر قابل تفکیک می‌باشند. در این نگرش تعامل انسان با طبیعت در ابتدا نگرشی مذهبی و کیهان‌شناسی داشت، بطوریکه محیط حاکم بر انسان بوده و اهمیت وجودی انسان کمتر از طبیعت بود. در حالت دوم رابطه همزیستی بین انسان و طبیعت برقرار بود؛ رابطه انسان و طبیعت در وضعیت متعادلی بود و انسان خود را نسبت به خداوند مسئول طبیعت و زمین می‌شمارد. در حالت سوم، انسان کامل کننده و تعریف کننده طبیعت است.