کتاب زُبدة‌التواریخ بایسنغری ( از مرگ امیر تیمور تا زخم خوردن میرزا شاهرخ ) اثر حافظ ابرو نشر آماره

«اما بعد، اين ربع رابع است از ارباع كتابى كه به فرمان حضرت امير و اميرزادۀ جوانبخت بايسنغر بهادر جمع كرده مى‌آيد و اين ربع را زبدةالتواريخ بايسنغرى نام نهاد.» حافظ ابرو در سال 826 هجری، هشت سال پیش از درگذشتش -که در اوج پختگی بود- به اشارت «حضرت غیاث‌الحق و الدین بایسنغر بهادرخان»، فرزند گرانقدر و هنرمند شاهرخ، به جمع‌آوری تاریخی معظم از ابتدای آفرینش بشر تا روزگار «حضرت سلطنت شعاری شاهرخی» مشغول و مأمور شد. او نام این کتاب بزرگ را «مجمع التواریخ سلطانیه» ‌گذاشت و آن را به چهار ربع تقسیم کرد: ربع اول: از آغاز آفرینش تا دوره پیامبر (ص) ربع دوم: تاریخ زندگانی پیامبر تا آخر خلافت عباسیان ربع سوم: تاریخ پادشاهان و ملوک (از صفاریان تا قراختائیان) ربع چهارم: به نام زبدة‌التواریخ بایسنغری که شامل دو بخش است؛ بخش نخست شامل تاریخ ایران از تولد تیمور در 736 هجری تا مرگ او در 807 هجری و بخش دوم شامل تاریخ بر تخت نشستن شاهرخ در سال 807 هجری تا کارد خوردن او بیرون جامع هرات در سال 830 هجری می‌شود. آن‌چه اکنون پیش روی شماست، درواقع همین بخش اخیر، یعنی جزء دوم از ربع چهارم است. در روزگار حافظ ابرو این دو بخش از یک‌دیگر مجزا بوده و سپس در یک مجلد به نام زبدة‌التواریخ گرد آمده‌اند. جزء دوم این کتاب در سال 1372 با مقدمه مبسوط و تصحیح و تعلیقات آقای دکتر سیدکمال حاج سیدجوادی منتشر شد و سپس در سال 1380 حضرت ایشان، این جزء را همراه جزء اول با نام «زبدة‌التواریخ حافظ ابرو» در چهار جلد منتشر کردند.