کتاب همه چیز را برداشته ام اثر شقایق حاج هادیان نشر زرین اندیشمند

ساعت 3 صبح بود که آیوت با وحشت از خواب بیدار شد، از موهای پشت گردنش عرق می‌چکید و قلبش آنقدر تند می‌تپید که فکر می‌کرد اگر دستش را روی سینه‌اش نگذارد از آن بیرون می‌پرد، به جز ذغال های قرمز شومینه چیزی نمی‌دید، پتو را از روی خودش پس زد و به سمت پنجره رفت تا هوایی تازه کند، سرش را از پنجره بیرون برد، آسمان ترکیبی بود از رنگ‌های سورمه‌ای ابرهای سیاه رنگ که شبیه به پر بودند، ماه تابان به سقف آسمان چسبیده بود، سرمای سوزناک و تن عرق کرده‌اش وادارش میکردند پنجره را ببندد، در آن تاریکی نور ماه، کویر آن طرف ریل‌ها همچون دریایی بود از شن و ماسه که او را در خودش غرق میکرد. ابرهای تیره کنار رفتند و آیوت زیر سقف آسمان می‌درخشید، نور مهتاب و درخشش ستاره‌ها اجازه نمی‌دادند از پنجره کنار برود، سگ کوچکی کنار شکارچی ایستاده است، شکارچی کمانش را می‌کشد و به خرس بزرگ شلیک میکند، باریکه‌ی بلندی از نور در آسمان درخشید، به یاد مادرش چشمانش را بست تا آرزو کند، قبل از اینکه بمیرم حقیقت و بفهمم، بادی ملایم تنش را لرزاند و همراه با آن شن ها را به صورتش زد، چشمانش را باز کرد، از گوشه‌ی چشمش یک سایه دید...