کتاب هوا را از من بگیر خنده‌ ات را نه اثر پابلو نرودا نشر چشمه

مجموعه شعر «هوا را از من بگیر خنده‌ات را نه» سروده‌ی «پابلو نرودا» است. این کتاب را «احمد پوری» به فارسی برگردانده است. شعری از این مجموعه را می‌خوانیم: «هوا را از من بگیر خنده‌ات را نه!/ نان را از من بگیر، اگر می‌خواهی/ هوا را از من بگیر، اما/ خنده‌ات را نه/ گل سرخ را از من بگیر/ سوسنی را که می‌کاری/ آبی را که به ناگاه/ در شادی تو سرریز می‌کند/ موجی ناگهانی از نقره را/ که در تو می‌زاید/ از پس نبردی سخت باز می‌گردم/ با چشمانی خسته/ که دنیا را دیده است/ بی هیچ دگرگونی/ اما خنده‌ات که رها می‌شود/ و پروازکنان در آسمان مرا می‌جوید/ تمامی درهای زندگی را/ به رویم می‌گشاید/ عشق من، خنده تو/ در تاریک‌ترین لحظه‌ها می‌شکند/ و اگر دیدی، به ناگاه/ خون من بر سنگفرش خیابان جاری است بخند، زیرا خنده تو/ برای دستان من/ شمشیری است آخته/ خنده تو، در پاییز/ در کناره دریا/ موج کف‌آلوده‌اش را/ باید برافروزد،/ و در بهاران، عشق من/ خنده‌ات را می‌خواهم/ چون گلی که در انتظارش بودم/ بخند بر شب بر روز، بر ماه/ بخند بر پیچاپیچ خیابان‌های جزیره،/ بر این پسربچه کمرو که دوستت دارد/ اما آنگاه که چشم می‌گشایم و می‌بندم،/ آنگاه که پاهایم می‌روند و باز می‌گردند/ نان را، هوا را/ روشنی را، بهار را/ از من بگیر/ اما خنده‌ات را هرگز!/ تا چشم از دنیا نبندم» پابلو نرودا (زاده 12 ژوئیه 1904 – درگذشته 23 سپتامبر 1973) نام مستعار نویسندگی ریکاردو الیسر نفتالی ریس باسوآلت، دیپلمات، سناتور و شاعر نوگرای شیلیایی و برنده‌ی جایزه‌ی نوبل ادبیات بود. او نام مستعار خود را از نام یان نرودا شاعر اهل چک انتخاب کرده بود. نرودا در سال 1971 برنده‌ی جایزه‌ی نوبل ادبیات شد. «پستچی»، «من هستم»، «خاطرات من»، «ما بسیاریم»، «اشعار تکمیلی»، «اقامت بر روی زمین»، «سرودهای همگانی»، «بیست سرود عاشقانه» و «یک غم آوا»، «آوای جهانی»، «تاریک و روشنا» و «یادبودهای جزیره‌ی سیاه» از آثار نرودا هستند که بخشی از آن‌ها در ایران ترجمه و منتشر شده‌اند. نشر «چشمه» مجموعه شعر حاضر را منتشر کرده است.